Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego: objawy i leczenie

Znaczna masa osoby opada na dolną część pleców, a podczas podnoszenia ładunku, skręcania, z długiej statycznej pozycji, powstaje w niej dodatkowy stres. Nadmierne obciążenie, niewłaściwy tryb życia stale prowadzi do degradacji układu mięśniowo-szkieletowego: kręgów i krążków między nimi, które działają jak amortyzatory. Od tego miejsca warto poszukać informacji o osteochondrozie kręgosłupa lędźwiowego: objawy i leczenie. Dlaczego dochodzi do degradacji stawów kręgosłupa?

Degradacja układu mięśniowo-szkieletowego następuje w następujący sposób: naturalny amortyzator kręgosłupa traci elastyczność, kurczy się, rozszerza poza swoje naturalne granice, dodatkowo wzrasta ucisk z innych kręgów, narządów, więzadeł. Opiszmy tych, którzy są podatni na nabycie takiej patologii. Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego można zaobserwować u ludzi:

• Które wczesne pokolenia cierpiały na podobną dolegliwość;
• Masz zaburzenia hormonalne;
• Indywidualna skłonność do rozwoju takich chorób (na przykład wrodzona budowa kręgosłupa);
• Ci, którzy zaniedbują prawidłowe odżywianie. Na stole każdego dnia człowiek powinien otrzymywać zbilansowaną dietę ze zdrowymi tłuszczami, witaminami, białkami;
• Osoby, które mają siedzący tryb pracy: siedzą przez długi czas lub stoją przez długi czas w jednym miejscu;
• Doświadczanie ostrego i dużego obciążenia kręgosłupa, na przykład: ciężarowcy, ładowarki, ludzie podczas prac ogrodniczych;
• Chorych na trawienie, metabolizm, narządy miednicy;
• Po traumie (zbyt mocne pociągnięcie w plecy, uderzenie w bok, upadek, pochylenie);
• Osiągnęli wiek 30 lat;
• Cukrzyca.

Jeśli występują oznaki osteochondrozy lędźwiowej, które opisano w poniższej sekcji, należy unikać pewnych nawyków:

• slouch;
• dym;
• przyjmuje zgiętą pozę przez długi czas;
• przesuń się trochę;
• pić alkohol;
• siedzieć bez przerw w pracy;
• ubierz się nie na pogodę, pozwól ciału ostygnąć.

Ważne. Wszelkie zaburzenia więzadeł pogarsza obecność nadwagi. Przy nadwadze zwiększa się obciążenie dolnej części ciała, a okolica lędźwiowa, porośnięta tłuszczem, jest mocno masowana.

Etapy przebiegu choroby, jej objawy

Na początku pojawiają się okresowe, łagodne bóle, które nasilają się wraz z wysiłkiem fizycznym. Ten dyskomfort sugeruje, że czas zwrócić uwagę na osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego. Obecnie dyski międzykręgowe (dysk kręgosłupa jest kanałem, przez który rdzeń kręgowy i otaczający go włóknisty pierścień) ulegają degradacji. Ponadto zmniejsza się odległość między kręgami, nerwy są ściśnięte. Bóle stają się silne, chwytają nie tylko plecy, ale także biodra, mięśnie pośladkowe. W trzecim etapie włókniste pierścienie ulegają zniszczeniu, co prowadzi do powstania przepukliny kręgosłupa, nieodwracalnego zgięcia i ciągłego bólu. Czwarty etap prowadzi do niepełnosprawności. Specjalna klasyfikacja osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego obejmuje:

1. ból;
zespół niedokrwienny
2. ;
zespół korzeniowy
3. ;
zespół
4. kręgowy;
5. kostnienie przerośniętych tkanek.

Wrażenia bólowe mają różny stopień i nasilenie: na przykład lumbago nazywa się lumbago; stała, pogarszana stresem, lumbodynia; rozprzestrzeniające się wzdłuż dolnych partii ciała nazywane są lumboischialgią, aw przypadku braku leczenia chorób kręgosłupa kręgi nabierają zbyt dużej swobody ruchu w kręgosłupie. Podczas podnoszenia ładunków i gwałtownych czynności następuje ucisk korzeni nerwowych, następnie ból opuszcza dolną część pleców, ale przenosi się do innych części ciała, za które odpowiedzialny jest nerw. Nieświadomie zmieniamy pozycję, dostosowując się tak, by ból pleców był mniejszy, ale to nieuchronnie zmienia chód i zgięcie kręgosłupa. Wszystko to odnosi się do zespołu korzeniowego, który zaczyna się jako podrażnienie, a następnie przechodzi w stan zapalny. Objawy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego z zespołem korzeniowym:

• Mięśnie pleców są nadmiernie zmęczone;
• zmiana krzywej tylnej;
• zmiany chodu;
• obrzęk kończyn dolnych;
• ból w jednej lub obu nogach;
• silny ból;
• tymczasowa utrata wrażliwości nóg;
• okresowo długie zaparcia;
• mężczyźni mają problemy z pobudliwością;
• nieregularne miesiączki u kobiet;
• zatrucie organizmu;
• zastój krwi.

Możesz zauważyć, że podczas przerw pojawiają się bolesne doznania, a podczas ćwiczeń na plecy ustępują. Już na tym etapie warto poszukać lekarza: kręgarza, chirurga, neurologa, traumatologa (gdyż przyczyną osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego są urazy). Jeśli pozwolisz chorobie na swój przebieg, problem będzie się nasilał, uzupełniany przez różnych towarzyszy:

1. ciepło;
2. drętwienie;
3. pocenie się;
4. mrowienie;
5. dreszcze;
6. gęsia skórka;
7. impotencja;
8. kolka jelitowa.

Mięśnie pleców tracą napięcie, co prowadzi do ogólnej utraty funkcji motorycznych człowieka. Przy szczególnie niebezpiecznym przebiegu zespołu korzeniowego wystąpi paraliż. Zespół niedokrwienny jest związany z korzeniem. Początkowo ściskanie przepływu krwi jest okresowe, ale potem takie ściskanie prowadzi do skurczów. Możesz je zauważyć podczas normalnego chodzenia - chodzisz z bólem, jeśli się zatrzymasz, to nie boli. Główna degradacja zachodzi wewnątrz i nie jest widoczna gołym okiem - przepływ krwi nie zapewnia niezbędnego zaopatrzenia wszystkim narządom miednicy. Może wystąpić ból pośladków, ud, a następnie może dojść do paraliżu mięśni pośladkowych. Zespół kręgosłupa obejmuje zmianę szkieletu, samych naczyń krwionośnych.

Ważne. Objawy osteochondrozy lędźwiowej u kobiet są nierozerwalnie związane z poziomem hormonów, fizjologicznymi cechami organizmu. Na wystąpienie bólu, niewłaściwej postawy ciała wpływa noszenie nieodpowiedniego obuwia: na zbyt twardej lub zbyt miękkiej podeszwie; zbyt wysoki obcas lub zbyt niski obcas.

Diagnostyka stadiów choroby

Nawet lekarzowi może być bardzo trudno sklasyfikować i nazwać stadium choroby podczas badania zewnętrznego. Początkowo neurolog może zdiagnozować:

1. trwałe skrzywienie kręgosłupa;
2. ból podczas dotykania;
3. zmniejszona podróż nogi;
4. asymetria strefy pośladkowej;
5. zmiana diamentu Michaelisa.

Ale najdokładniejszą diagnozę można postawić tylko na podstawie wyników:

1. tomografia komputerowa (CT). Najbardziej optymalna opcja do określenia stopnia rozwoju choroby, pozwalająca ocenić stopień degradacji kręgosłupa
2. Filmowanie rentgenowskie. Według nich można ustalić obecność dolegliwości, ale nie zawsze można określić stopień rozwoju uszkodzenia włókien nerwowych i naczyń krwionośnych.
3. rezonans magnetyczny. Dość długi (od pół godziny do godziny), kosztowny zabieg, który dodatkowo zapewnia najpełniejszy opis tego, co dzieje się z korzeniami nerwowymi i naczyniami krwionośnymi.

W ten sposób lekarz może ostatecznie ocenić osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego: objawy i leczenie tylko na podstawie wyników badań aparaturowych. Ból krzyża, niezwiązany z naruszeniem krążka międzykręgowego, jest spowodowany przeziębieniem, dreszczem nerek, cyklem miesiączkowym lub bólem mięśni pleców.

Ważne. TK, RTG są niedopuszczalne dla kobiet w ciąży. TK jest niebezpieczna dla: 1) dzieci poniżej 14 roku życia; 2) osoby z alergią na jod.

Leczenie medyczne

Przyczyny wystąpienia choroby, jej cechy są rozważane powyżej, teraz przechodzimy do drugiego punktu osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego: objawy i leczenie. Im dłużej ignorujesz sygnały organizmu, tym szybciej choroba posunie się dalej. Im dalej od początku, tym więcej leków i procedur trzeba będzie zastosować. Cele leczenia:

1. zidentyfikować, wyeliminować przyczyny szczypania korzeni, naczyń krwionośnych kręgosłupa;
2. przywracają wrażliwość skóry;
3. , aby zapobiec dalszemu rozwojowi patologii;
4. rozpocząć procesy samoleczenia organizmu;
5. wzmocnienie napięcia mięśniowego osoby;
6. przywrócić funkcję narządów wewnętrznych miednicy małej;
7. przywraca normalny przebieg kręgów lędźwiowych.

Jeśli poczujesz jakikolwiek dyskomfort, skontaktuj się z lekarzem. Pierwszą rzeczą do zrobienia przy pierwszych objawach jest zwrócenie uwagi na: łóżko (szeroki wybór materacy ortopedycznych, które należy dobrać indywidualnie), poduszkę (może nie odpowiadać Ci rozmiarem lub miękkością), pozycję podczas snu, aktywność ruchową. W domu, bez badania lekarza, osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego leczy się tylko leżeniem w łóżku. Dlatego wizyta u lekarza jest obowiązkowa. Na etapie remisji i ostrej fazie choroby przyjmuje się różne leki. W ostatniej fazie stosuje się leki łagodzące ból, uwalniające nerwy z roztoczy kręgowych i eliminujące stany zapalne. Przepisuj: - blokady; - glikokortykosteroidy; - chondroprotektory; - środki przeczyszczające na mięśnie;

Ostatnia grupa leków, oprócz uśmierzania bólu, zwalcza nadmierną temperaturę ciała, obrzęki, stany zapalne. Takie fundusze mogą być: doodbytnicze, do użytku wewnętrznego, zastrzyki, zewnętrzne. Leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego najczęściej rozpoczyna się od NLPZ:

• Diklofenak;
• Piroksikam;
• Ibuppofen;
• Himeculide;
• Hapoxy;
• Decketoprofen;
• Meloksikam;
• Aceclofenac.

Leki przeciwzapalne na tej liście to różne maści, tabletki, żele. Niektóre tabletki NLPZ mają przeciwwskazania dla osób z wrzodami lub zapaleniem błony śluzowej żołądka. Leki zwiotczające mięśnie łagodzą sztywność stawów i mimowolne skurcze mięśni pleców, tymczasowo zmniejszając napięcie mięśni. Ta grupa leków obejmuje tyzanidynę, chlorowodorek tolperyzonu. Gdy istnieje możliwość uratowania krążka międzykręgowego, przepisuje się chondroprotektory, które powinny służyć do przywrócenia pierścienia włóknistego. Przebieg przyjmowania takiej grupy leków jest bardzo długi - minimum 1, 5 miesiąca, a efekty widać dopiero po roku. Starają się unikać wyznaczania glukokortykoidów, ponieważ mają skutki uboczne ich przyjmowania, ponieważ ta grupa leków należy do hormonów steroidowych. Należy je przyjmować pod nadzorem lekarza prowadzącego przy spełnieniu wszystkich zaleceń, ponieważ tylko specjalista wie, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową. Przykładem takiego leku jest hydrokortyzon. Blokady nie są lekami same w sobie, ale są silnym miejscowym środkiem przeciwbólowym. Technika jest następująca: wprowadzenie leku przeciwbólowego iniekcyjnego (IO) lub połączenia IO z lekiem z grupy glikokortykoidów w obszarze bólu. Blokady nie mają właściwości leczniczych, ale mogą uzależniać, co doprowadzi do utraty wrażliwości na te leki. W przypadku częstego wstrzyknięcia mięśnie wokół miejsca wstrzyknięcia mogą zanikać. Dlatego, gdy ostry ból jest zmniejszany tą metodą leczenia, pacjentowi przepisuje się leki, które mają na celu przywrócenie uszkodzonych tkanek, krążenie krwi oraz poprawę napięcia mięśni i włókien nerwowych. To:

1. Chondroprotektory, które działają ogólnie wzmacniająco na tkankę kostną, normalizują metabolizm tkanki chrzęstnej.
2. Witaminy, które pomagają przywrócić drożność nerwów.
3. Preparaty biogenne, które zachęcają organizm do samoleczenia;
4. Leki naczyniowe, które rozrzedzają krew i poprawiają odżywienie narządów wewnętrznych.

Podczas leczenia, wraz z głównym przyjmowaniem leków, przepisywane są leki przeciwdepresyjne. Oto jak leczyć osteochondrozę lędźwiową, jednocześnie zmniejszając ostry ból:

1. zastosować zewnętrzne środki rozgrzewające, przeciwbólowe, przeciwzapalne;
2. wykonaj specjalne ćwiczenia na plecy;
3. idź na masaż;
4. prowadzić delikatny tryb życia dla pleców;
5. zakładaj gorset z pasem podczas ćwiczeń.

Masaż, terapia ruchowa, fizjoterapia i alternatywne zabiegi.

Stosunkowo tanimi, skutecznymi metodami zwalczania degradacji amortyzatorów są ćwiczenia fizjoterapeutyczne, masaże, fizjoterapia. Prawdziwy masaż może wykonać tylko profesjonalista z wykształceniem medycznym, więc zwykła wizyta w salonach kosmetycznych nie jest odpowiednia dla pacjentów. Każdy etap choroby wymaga innego nacisku i techniki. Przy odpowiedniej terapii znika skurcz mięśni, wzmocnienie mięśni pleców, a ból stopniowo zanika. Fizjoterapia ma zastosowanie tylko w procesie osłabiania bolesnych procesów lub w przypadku ich braku (w celu utrzymania ruchomości kręgów). Gimnastyka dobierana jest indywidualnie w zależności od wieku, kondycji osoby, stopnia zaawansowania choroby. Wydajność ćwiczeń terapeutycznych zależy bezpośrednio od jakości wykonania i częstotliwości: muszą być wykonywane systematycznie. Zaleca się odpoczynek w domu, leżenie na plecach, ugięcie nóg, umieszczenie małego wałka pod dolną częścią pleców. Proces gojenia jest monitorowany za pomocą zdjęć rentgenowskich, tomograficznych. Zabiegi fizjoterapeutyczne są przepisywane podczas remisji i zaostrzeń. Metody takie jak:

1. akupunktura. Starożytna metoda leczenia bólu polegająca na stymulacji punktów akupunkturowych cienkimi igłami. Zabieg łagodzi skurcze, zmniejsza ból, całkowicie go eliminuje, zmniejsza obrzęk tkanek;
2. promieniowanie ultrafioletowe, które pobudza organizm do wchłaniania wapnia;
3. ampilpus, nazwany na podstawie odpowiedniego urządzenia. Procedura leczenia jest następująca: płytki aparatu mocuje się na plecach, a przez płytki przepływa odpowiedni prąd terapeutyczny o różnych parametrach;
4. laseroterapia. Promienie laserowe łagodzą ból, leczą, zatrzymują stan zapalny w kręgach lędźwiowych;
5. darsonwalizacja. Metoda ma na celu poprawę krążenia krwi, rozszerzenie naczyń krwionośnych, stymulację zakończeń nerwowych;
6. fonoforeza leczy za pomocą ultradźwięków, stymulując przepływ krwi do części mięśniowej okolicy grzbietu.

Każda metoda ma swoje przeciwwskazania. Z tradycyjną medycyną jest trudniej. Oficjalna medycyna nadal nie uznaje, że babcie położnych wiedzą, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową. Dlatego jeśli przyjaciel radzi ci nakładać okłady z bulionu łopianowego, brać kąpiele iglaste, powinieneś skonsultować się z lekarzem. Do znieczulenia stosuje się metodę hirudoterapii, ale pod tą nazwą kryją się pijawki, dlatego lekarze radzą podchodzić do tej metody leczenia z ostrożnością.

Rozwiązywanie problemów chirurgicznych

W niektórych przypadkach nie można już obejść się bez operacji. W przypadku zaawansowanych przepuklin międzykręgowych neurochirurdzy stosują mikrodiscektomię. Operacja usuwa uszkodzony dysk. Jeśli nie ma przeciwwskazań, lekarze mogą wykonać nukleoplastykę, która ma wiele zalet:

1. Nie wymaga cięć;
2. Operacja trwa do 30 minut;
3. Brak ograniczeń co do zabiegów chirurgicznych.

Ważne. Aby zachować ruchomość kręgosłupa, wzmocnić mięśnie pleców, zaleca się uprawianie jogi, pływanie, pilates. Bieganie powoduje wstrząsowe obciążenie kręgów, dlatego przy pierwszych oznakach bólu krzyża należy zaprzestać biegania.